Barın köşesinde oturmuştu her gün yaptığı gibi. Bir köşede oturur sürekli insanları gözlemlerdi. Bir şair ya da yazar değildi. Ona ne olduğunu sorsalar bir tek cevap veremezdi. Gelip oturduğu sandalye, sanki ona tahsis edilmiş gibi barın en arkaik yerinde duruyordu. Sandalyenin önünde küçücük bir masa, masanın üzerinde el kadar bir küllük vardı. Genellikle bara gelince önce barmenler ve garsonlarla bir süre sohbet ederdi. Çok beceremese de futbol konuşur, içtikçe de konuyu insan ilişkilerine taşımaya başlardı. Garsonlar bu konuyu futboldan daha sıkıcı bulduklarından dinlememeye başlarlardı. O da köşedeki sandalyesine oturup içmeye devam ederdi. Bu sandalye barı çaprazdan gören bir yerde duruyor, bara gelip gidenleri gözlemleme imkanı sunuyordu. Cesareti gelince barda takılan ve yalnız olduğunu düşündüğü kadınlara yaklaşıyor, ilişki şansını deniyordu. O gün de tuhaf bir şekilde korkaklığını gizlemeden her seferide yüzü kızararak yalnızlığını paylaşmak için, içkisin